Ankeren

Een anker is het geheel van een stimulus en stemming waarbij als reactie op deze stimulus steeds dezelfde stemming verschijnt.
Ankeren vindt zijn oorsprong vanuit de wetenschapper Pavlov die ontdekte dat honden gingen kwijlen na het laten rinkelen van een belletje.

Wanneer iemand, die in een intense stemming verkeert, op het hoogtepunt van deze stemming een specifieke (externe) stimulus krijgt, dan worden stimulus en stemming neurologisch met elkaar verbonden.

De techniek ankeren kan je helpen bij het oproepen van een bepaalde emotie uit het verleden en deze verbinden met het heden. Is een anker negatief en werkt een het belemmerend? Roept het nare ervaringen uit het verleden op? Dan heeft NLP krachtige interventies om dit op te lossen, te veranderen!

De vier basisstappen van ankeren:

1.  Laat iemand zich een levendige ervaring uit het verleden geassocieerd ervaren.

2.  Breng een specifieke stimulus aan op het hoogtepunt van de ervaring.


3.  Verander de stemming waarin de persoon verkeert d.m.v een break state.


4. Test het anker door het opnieuw af te vuren.

 

Voorwaarden bij het Ankeren

P   Puur: Dit is de zuiverheid van de respons. Zorg ervoor dat degene met wie je werkt geassocieerd blijft.
 
U   Uniek:  zoek een unieke plek om het anker te plaatsen. Tussen wijsvinger en duim en niet in het midden van je hand, want wanneer je iemand een hand geeft zou je anker zo maar geactiveerd kunnen worden.
 
R     Replicable: Het anker moet makkelijk herhaald kunnen worden.
 
    Intensiteit: De intensiteit van de respons.  Hoe sterker iemand de respons beleeft, hoe beter het anker te gebruiken is.
 
T     Timely. De timing van het ankeren. Juist vóór het toppunt van de ervaring moet je het anker plaatsen (installeren).
 
De letters vormen het woord PURIT. Een ezelsbruggetje om te kunnen onthouden aan welke voorwaarden ankeren moet voldoen.



Wil je meer weten over NLP. Kom dan naar de een van de gratis informatieavonden NLP in Friesland.